Με αφετηρία της διαδρομής τον Αδάμαντα, οδηγείτε στον παραλιακό δρόμο με ανατολική κατεύθυνση, και περίπου στα 500 μ., συναντάτε το Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου.

Αμέσως μετά το Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου, ξεκινά η γραφική παραλία Παπικινού, που η φυσική προέκτασή της φτάνει μέχρι τις Αλυκές.

Συνεχίζοντας νότια, περίπου σε 2 χιλιόμετρα από τον Αδάμαντα, συναντάτε το «Συνεδριακό Κέντρο Μήλου–Γεώργιος Ηλιόπουλος» ). Πρόκειται για το αναστηλωμένο κτήριο του παλιού εργοστασίου επεξεργασίας καολίνη.

Αμέσως, μόλις βγείτε από το Συνεδριακό Κέντρο, και περίπου 500 μέτρα πριν φτάσετε στις λιμενικές εγκαταστάσεις στη θέση Κάναβα , προσέξτε στα αριστερά του δρόμου τους σχηματισμούς στους πρόποδες του λόφου σε απόσταση περίπου 70 μέτρων, οι οποίοι σχεδόν στο σύνολό τους είναι πορώδεις τόφφοι, σε εναλλαγές με τόφφους χερσαίας απόθεσης. Το χρώμα τους είναι ερυθροκάστανο λόγω της έκπλυσης οξειδίων σιδήρου.

Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, ακριβώς πριν το αεροδρόμιο του νησιού, φτάνετε στις Αλυκές . Εδώ, υπάρχουν οι παλιές εγκαταστάσεις παραγωγής αλατιού, μέσω φυσικής εξάτμισης του θαλασσινού νερού .Σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί και αποτελούν σημαντικό υγροβιότοπο.

Στη συνέχεια του δρόμου θα παρατηρήσετε τη «ζαχαρώδη» λάβα, η οποία είναι ιδιαίτερα θραυσμένη σε μεγάλα και μικρότερα μπλοκ. Εμφανίζεται από τη θέση Μαύρα Γκρεμνά έως την παραλία της Αχιβαδόλιμνης.

Η Αχιβαδόλιμνη είναι ένας σημαντικό υγροβιότοπο για την ορνιθοπανίδα που συγκεντρώνει εποχιακά πλήθος πτηνών.

Από την Αχιβαδόλιμνη ως την Αγία Μαρίνα εμφανίζονται ρυολιθικές – ρυοδακιτικές λάβες με περλιτική ή υαλώδη υφή . Η ηλικία σχηματισμού της τοποθετείται στο Κατώτερο Πλειστόκαινο (πριν 1,1 – 0,9 εκατ. Χρόνια).

Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας  και οι γύρω εγκαταστάσεις έχουν κτισθεί με τοπικό ηφαιστειακό πέτρωμα, λάβα και τόφφο. Εντυπωσιακό είναι το μαρμάρινο υπέρθυρο σε δεύτερη χρήση με χρονολογία 1616

Στη διαδρομή από την Αγία Μαρίνα έως τον Ξερόκαμπο εμφανίζονται συνεχείς εναλλαγές από τόφφους και ανδεσίτες κυρίως εξαλλοιωμένους. Τόσο οι τόφφοι όσο και οι ανδεσιτικές λάβες έχουν ηλικία 2,7 – 1,6 εκατ. έτη (Ανώτερο Πλειόκαινο).

Λίγο πιο κάτω, στην περιοχή της Μερσινιάς, υπάρχουν παλαιές στοές εξόρυξης καολίνη και βαρύτη.

Συνεχίζοντας προς τα βόρεια, προς το ακρωτήριο Βάνι και το ομώνυμο μεταλλείο, αρχίζετε να βλέπετε σκληρά ηφαιστειακά πετρώματα, ανδεσιτικές λάβες και χαμηλή βλάστηση με φυτά της Μήλου καθώς και noches τα οποία έχουν σχηματισθεί από τη διάβρωση των βράχων από τον δυνατό άνεμο ο οποίος περιέχει αλάτι.

Στην παραλία Αγκάθια  είναι ορατές παλαιές στοές και υπαίθριες εκμεταλλεύσεις. Επίσης, έχουν σωθεί οι παλαιές λιμενικές εγκαταστάσεις. Η παραλία έχει εύκολη πρόσβαση και προτείνεται για θαλάσσιο μπάνιο. Από τα Αγκάθια επιστρέφετε πίσω στη Μερσινιά.

Συνεχίζοντας νότια, στον κεντρικό χωματόδρομο, φτάνετε στην αβαθή θάλασσα στο Ριβάρι , όπου υπάρχει μια όμορφη παραλία. ΄Έχει σχηματιστεί από αποθέσεις άμμου μεταξύ του βραχώδους εξάρματος ηφαιστειακού τόφφου .

Τέλος, ανηφορίζοντας προς τη Μονή της Αγίας Μαρίνας, ξαναβγαίνετε στον κεντρικό δρόμο και ολοκληρώνετε τη διαδρομή.